Kuptimi i jetës- Shkruan: Mrs Nazmije GASHI psikologe
Një udhëtim i brendshëm drejt vetes dhe qëllimit
Në çaste qetësie, kur zhurma e jashtme hesht, njeriu shpesh ndalet përballë pyetjes që e ka shoqëruar njerëzimin në çdo kohë:
Cili është kuptimi i jetës?
Ndoshta kjo pyetje nuk ka një përgjigje të vetme, sepse kuptimi nuk gjendet jashtë nesh, ai ndërtohet brenda nesh. Ndërtohet në mënyrën si duam, si japim, si falim, si kuptojmë dhe si jetojmë çdo ditë. Jeta nuk është një formulë që duhet zbërthyer, por një përvojë që duhet përjetuar.
Viktor Frankl, psikologu që i mbijetoi kampeve të përqendrimit dhe themeluesi i logoterapisë, thoshte se njeriu mund të përballojë çdo dhimbje, nëse arrin t’i japë asaj një kuptim. Dhe ndoshta pikërisht këtu qëndron thelbi i ekzistencës sonë: jo të shmangim vuajtjen, por t’i japim kuptim asaj që jetojmë.
Kuptimi i jetës nuk fshihet në arritje të mëdha apo në momente të jashtëzakonshme. Ai gjendet në të përditshmen, në dashurinë që japim, në kujdesin për të tjerët, në një përqafim që ngroh, në një fjalë të mirë që prek zemrën. Ai lind nga ndjenja e përkatësisë, nga ndershmëria me veten, nga mënyra si i përgjigjemi jetës, edhe kur ajo na vë përballë sfidave.
Në periudhat e humbjes apo pasigurisë, kur rruga bëhet e paqartë, njeriu ndien boshllëk, një ndjesi që shpesh shfaqet si mungesë kuptimi, ankth apo lodhje shpirtërore. Por kjo boshësi është edhe një ftesë: për t’u rikthyer te vetja, për të pyetur jo “çfarë pres nga jeta?”, por “çfarë kërkon jeta prej meje?”.
Ky ndryshim këndvështrimi është thelbësor, nga pritja pasive te krijimi aktiv i kuptimit.
Në rrugëtimin psikologjik e shpirtëror, shumë njerëz e gjejnë kuptimin në marrëdhënie, në shërbim ndaj të tjerëve, në krijimtari, në natyrë, apo në heshtjen që lidh njeriun me diçka më të madhe se vetja. Kuptimi është si një fije drite që na udhëheq edhe kur gjithçka duket e turbullt.
Ndoshta kuptimi i jetës nuk është një përgjigje përfundimtare, por një udhëtim i përhershëm. Ai ndryshon me ne: me moshën, me përvojat, me dashuritë që jetojmë dhe me humbjet që mësojmë t’i pranojmë.
Çdo mëngjes, në një frymë të thellë, në një buzëqeshje që lind pa arsye, në një gjest të vogël mirësie, mund të rizbulojmë një grimë tjetër kuptimi.
Kuptimi i jetës nuk është një fjalë e madhe. Është ndjenja e qetësisë që lind kur e dimë se kemi jetuar me dashuri, me ndershmëri dhe me vetëdije.
Jeta nuk pret të zbulohet, por të jetohet./QendraPress/
