Me poeten ;Marigona ZEKAJ

Si m’u bëre jetë

————————–

Nese jetës do t’i vëja emër

Emri i jetës time do të ishe ti shpirti krijues

Poeti është shpirt i pastër

Është drita dhe zëri i të gjithëve

Është dhimbja e secilit

Është vullneti i jetës

Dhe paragjykimi i të marrëve

Poeti është vetë dashuri

Është koha e secilit

Dhe trazira vetës

Të jesh poet nuk ke shokë

Ke vetëm shpirtin tënd mik

E shok të jetës

Ke mikun e zemrës lapsin

Ke paçen me letër të bardhë

Që ta shkundësh pemën

E marrëzive të jetës

Të jesh poet ke fortunë

Mrenda vetes çdo ditë

Duke u përballur me ndjenjën

E shpirtit tënd

Ke mallin dhe hallin e botës mbi supet e tua

Të jesh poet mos fol shumë

S’ke askujt gjë për t’i thënë

Poeti në botën e të marrëve nuk ka vend

Emër i shkurtër sa vetë jeta.

/www.QendraPress.com/