Me poeten:Mirvete Kabashi Leku

PRANVERË 2020

Diellin jam mësuar ta shoh nga Sharri

E freskun e mëngjesit

Ta shijojë buzë Lumbardhi

Pranverën ta nuhas me aromën e Lulevjollcës

Kur rrugës për Kala

E nxirrja nga nënferra.

Pranverë 2020

Na solle mallkimin e vetmisë

E thelluar në mendime

Në kthesë vitesh të tretura

E vetme e trishtë duke ndier mall

Gjej qetësi, në laps e letër

Vargëzoj vargun për ty Pranverë 2020.

PRES

Që nga mëngjesi shikoj lindjen

Pres rrezet…

Të më ndriçojnë.

Ndjehem akull, si në thellësi të acarit.

Më mashtroi dielli

Nuk m’i dhuron as rrezet e kësaj vere.

Me sytë nga lindja prita kot… dje, sot…

E nesër?…

Shpresa mbetet gjithmonë, më e fortë.

Përsëri pres.

Të vë kokën te gjoksi i shpresës…

DYLUFTIM

Koronë tinzare

Si hije e zezë

Më dole përballë

Me sy s’të shihja

Por, më flisje në gjuhën e vdekjes.

Ishe tinzare e fortë

Nuk të shija

Por, të ndjeja kur më ngulfatje.

Trupin ma bëje

Si akullnaje Alaske

E kokën ma kallje si kuçeder me zjarr të fortë

Ah, ty virues vrastarë

Të përballova

Të munda

Edhe pse të pash te arkivoli i zi

Jeta më duartrokiti për fitore

E Zoti pranoi lutjet e më të dashurve  të mi

Të munda o bajloz i zi

Të munda

U ringjalla sërish!