Me poetin ne diaspore:Mursel Sopaj

MË  PRET

Më pret rreze e mëngjesit

Dhe një flutur në dritare

Po si valë, në radhë kujtimet

Zë i gjyshes zemërmadhe

Më pret rruga gropa-gropa

Baltë e pluhur si dikur

Duart e babës plasaritur

Dhe një çekan aty mbi mur

Pret rrugica që te çon

Te një shok i fëmijërisë

Duar të njoma që kuqlojnë

Nëpër degët e qershisë

Zë i lojës në një fushë

Si stuhi e sjellin malet

Një betejë me pushkë të drunjtë

Zjarret ndezur të 1 majit

Më pret nëna ulur në shkallë

Mbytur në dhembje e në mall

Plagët e shpirtit që s’iu mbyllen

Lotët varg që nuk iu thanë

Pret një këngë e pambaruar

Shkruar një kohë me lule prilli

Shkronjë për shkronjë atje e qepur

Te fabrika e tekstilit

Pret një varg nën at’ çati

Si një foshnje tek përkundet

Sikur zgjat duart te gjiri

Nga një ëndërr teksa zgjohet

Rrinë ca trakte, ca broshura

Ngrirë nga dimrat, poshtë në dhé

Zë i mbytur del nga toka

“Merrna, merrna edhe ne”

Pres t’i marr si nëna foshnjen

Dhe në gji t’i ngroh prapë

Në damarë t’i ndiej si flasin

Plagët e shokëve, që derdhën gjak

********************

Do të kthehem, do të kthehem

Mbi një erë a një valë lumi

Si qiriu ku të shkrihem

Nën një re të më merr gjumi

Më pret rruga që me shpie

Për te lumi e matanë

Nën at’ Rrap aty nën hije

Ku vjen i lanë faqet një zanë

Të pushoj aty te Rrapi

Natën vonë kur ka qet’si

T’i them valës së Bistricës

Merrmi brengat siç di ti

T’i them flladit plot me erë

Që zbret leht’ nga grykë e malit

Për ty malli m’paska marrë

S’ka në botë si fllad i Sharrit

Më kanë ngelur ca lotë si valë

Që s’u thanë e që s’u treten

Për ata që s’i gjej më

Për ata që më nuk kthehen

Rrugë e malit plot me myshqe

E pashkelur rri ndër vite

Në ato shpate pret t’më shpie

Në ato oda strehë lirie

Ku të shkel, e ku të vete

Kudo janë gjurmët e tij

Mu si urë që lidh dy brigje

Bashkon zemrat përsëri

Bashkon zemrat përsëri

Në ate tokë me erë baruti

Me fanar si Diogjeni

Melhem plage, Bajram Kurti

*************************

Hagen, 30 tetor 2020