Mësiti popullor që ka bashkuar mbi 350 çifte – Historia e drenicakut Enver Dajaku

Mësiti popullor që ka bashkuar mbi 350 çifte – Historia e Enver Dajakut nga Skenderaji

Në një kohë kur aplikacionet për njohje dhe rrjetet sociale janë bërë mënyra kryesore për të krijuar lidhje, ai vazhdon ta mbajë të gjallë një traditë të vjetër: atë të mësitnisë. Emri i tij i vërtetë është Enver Dajaku, por për të gjithë është thjesht “Mësiti popullor”.

Me origjinë nga fshati Rakinicë i Skenderajt, Dajaku prej më shumë se katër dekadash e ushtron misionin e tij të bashkimit të çifteve. Deri më sot, ai thotë se ka ndërmjetësuar lidhjen e mbi 350 çifteve, shumica prej të cilëve janë tashmë prindër dhe i drejtohen përsëri atij për fatin e fëmijëve të tyre.

“Kam fillu si vullnetar. Më shumë më shtynte dëshira që të bashkoj dy zemra që shkojnë për shtat, se sa diçka tjetër. E sot e kësaj dite, ajo ndjenjë nuk më është zbehur”, tregon Dajaku për TV Dukagjinin.

Nofkën “mësiti popullor” ai e ka fituar vite më parë pas një rasti në Istog, ku një nuse e quajti kështu në shenjë respekti. Kjo nofkë mbeti dhe me të njihet kudo.

Edhe pse është tashmë në pension, Dajaku nuk e ka ndërprerë këtë punë. Përkundrazi, kërkesat për ndihmën e tij janë rritur. Ai pohon se sot bashkëpunon me njerëz nga të gjitha trevat shqiptare, përfshirë Shqipërinë dhe diasporën.

“Më lajmërojnë prej gjithandej – nga Kosova, diaspora, Shqipëria. Ka raste prej të rinjve, por edhe nga të moshuar. Çifti më i vjetër që kam bashkuar ka qenë një burrë 72-vjeçar me një grua 60-vjeçare.”

Dajaku e konsideron veten “mësit familjar”, pasi shumë nga çiftet që ka lidhur dekada më parë tani e kërkojnë për t’u ndihmuar edhe fëmijëve të tyre.

Për të qenë një mësit i mirë, thotë se mjafton të njohësh mirë njerëzit dhe të kesh kujdes për lidhjet e gjakut. Ai e vlerëson shumë faktin që njerëzit ende i besojnë fjalës dhe përvojës së tij.

“Sot është më lehtë se dikur. Ka rrjete sociale, por besimi që njerëzit kanë ndaj meje nuk është zëvendësuar. E ndiej si amanet që ta vazhdoj këtë punë, derisa të kem jetë.”

Enver Dajaku nuk kërkon pagesë për punën që bën, por thotë se ndonjë dhuratë simbolike nga mirënjohja është e mirëpritur.

“Bakshishi nuk është detyrim. Është dhuratë që vjen nga zemra. Punën time nuk e kam nisur për para, por për të ndihmuar që të lindin familje të shëndosha.”

Në një botë ku lidhjet shpesh duken sipërfaqësore dhe të përkohshme, rrëfimi i “mësitit popullor” Enver Dajaku është dëshmi që dashuria e gjetur përmes përkushtimit e traditës ende ka vend./Telegrafi/