PËR SHPIRTIN TËND-me poetin;Sabit Rrustemi
Një mal ëndrrash që i pashë e më ikën
i lashë mënjanë
e kah Ti u nisa
Asnjë shenjë Tënden s’e kisha
pos një portreti shfaqur pas shiut
në murin e kaltërt të shpirtit tim
sa qiellor
sa engjullor
që s’arrihej
s’prekej
vetëm ndjehej e shijohej
si ëndrra më e pafajshme
që shkrihej syve të mi
Udhës
i menduar
duke çarë përmes mjegullës së kësaj fundvjeshte
kërkoja fjalën më të ëmbël të botës
për buzët tua të njoma
e harroja që ajo është puthja
Kur të pashë se si vije drejt meje
me atë qeshje mona lize
dejtë e ngrirë e të paprekur
m’i shkrive
Si një luleborë mes akullnajash mbive
në këmbë më qove edhe njëherë
Ajo shetitore blijsh
ajo aromë e harruar e kohës sime
sakaq u mbush gjethe e lule
e hoje bletësh
Ishte fryma Jote
ajo erë gjallnie që gufonte prej zemrës sate
e i flladiste zjarret e pashuara
hapësirave që ende s’i kishte shkelur këmba Jote
Ishte
po si nuk ishte dhe ajo prekje
ajo etje
drejtë thellësive të këtij Deti nën krahërorë
ku ti noton fshehtas syve të kësaj bote
Ç’të them tjetër
U çmalla si asnjëherë prej kësaj pranie
kësaj muzike hapash
poreve që miklohen e rinohen
falë Teje
Vetëm të shikoj se si vjen
e vjen e vjen
dhe s’e mendoj fare atë çast që të largon
a ikën nga unë
Sa e pandalshme kjo ndjenjë që s’thuhet
e s’lexohet
Se si gufon Etna e shpirtit tim
ky mal i palëkundër që kam për bri
e nisen kah Ti
Dhe nuk i ndal dot
s’kam fuqi
as veten time madje
Gjithçka kam
dashurisë n’prehër ia lë
për shpirtin Tënd
( 19 – 20 dhjetor 2020 )
