Poezi në ndërrim motesh;- Alma Gjelaj SHKOZA

Vetmi e vetmuar ..

——————————-

Sonte s’më dehu as nata e

ndërrimit te viteve

“Shlivë – jo ,zjarr dy herë më vie

Mbretëria e kësaj mbrëmje magjike

Dëborë e shkrire ne sytë e tu plotë thellësi

Po pa pritur pa u ndjere

Shliva prapë s’më dehu si për inat

I vetmuar e strukur mas mallin

Për një butësi në largësi

Shi për të vetmuarit bie në qytet

Se kush ish me i vetmuar

Rrugët pemët, apo ne te pa dehur

Ndoshta shiu kish plotësuar gjithë këtë amulli…

Vetminë e qëllimt për te na dehur shliva ne

Vetëdija ime mbetet vetmi ,prapë si për inat

Po dhe vetmia jote mbetet vetmi apo kushedi

Jemi veç ne te dy, te vetmuar po te pa dehur…

Jemi ne vetmin e rrugëve plotë trishtim

Te pemëve e ne ketë vetmi të qiellit gri

Ne vetmin e mungesave të reve të hirta

Veç ne te dy jemi te vetmuar…

Jemi te vetmuar krejt si ky qytet,me qiellin gri

Sepse jemi dy të dashuruar  nga shliva

Por, dashuri nuk paska të bërtet si një zanë mali

E vërtet është veç vetmia,vetmia jam unë vet…!

/www.QendraPress.com/