Poezi nga Ismail Kadare /Një vajzë

Duke të puthur, pa të dashur

Në shpirt ai ty të plagoi

Buzëpërgjakur nga të kuqtë e tu,

si vrasës tinëz shkoi

Krenar që ty “të shtiu në dorë”

Gjith’ shokëve emrin tënd ua tha

Pranë gotës së birrës për ty folën

në park, të dielave ata

Dhe ti e vetme mbete, bosh

mbenë sytë e ty në net bilbilash

Si sheshi i shkretë, ku posa ndodhi

Një katastrofë automobilash.

Tani kur shkon Rrugës së Dibrës

Ata me sy të ndjekin pas

Pastaj me bërryl i bien shokut

“E sheh filanen? E ka pas…”

Dhe ti ul kokën shpejton hapin

T’arrish tek shoqja sa më shpejt

Të përsërisësh fjalët standart:

“Ah, njëlloj janë të tërë djemtë”

Të dyja t’ulura pranë radios

Do ndizni heshtur një cigare

tek supi i saj, nën fjalë lajmesh

një çast dremitja do të t’marrë

Dhe do të të çojë tek një rrugë tjetër

M’e gjerë, m’e bukur dhe më e re

Atje në sfond fabrikash, njerëzit

Nga kembët s’do të të venë re.

Atje ku t’ecësh midis turmash

Në një grup djemsh, ndoshta midis

Dikush me brryl do t’i bjerë shokut:

“E sheh filanen? Ishim miq…”