Të jetosh në përputhje me vlerat: Psika si busull e autenticitetit-Shkruan:Mrs. Nazmije GASHI ,psikologe

Ka momente kur njeriu ndalet në mes të rrugës dhe ndien se diçka mungon, edhe pse gjithçka duket në vend. Zemra rreh, dita ecën, por diku brenda ndien një boshllëk që s’e mbush as rutina, as suksesi, as miratimi i të tjerëve. Është ajo thirrje e qetë e psikes që kërkon të kthehemi në shtëpinë tonë të brendshme, aty ku banojnë vlerat, besimet dhe e vërteta e jonë më e thellë.

Të jetosh në përputhje me vlerat është si të ecësh me dritën e vetvetes në dorë. Nuk është rrugë e lehtë, sepse kërkon të përballesh me errësirën e dyshimit, me pritjet e botës, me zërin e brendshëm që shpesh mbytet nga “duhet” e shoqërisë. Por është rrugë e domosdoshme për të ruajtur autenticitetin, atë ndjenjë të qetë kur ajo që mendon, ndien dhe bën përputhen në një vijë të vetme.

Vlerat janë rrënjët e shpirtit tonë. Ato lindin nga përvojat, dhimbjet dhe dashuritë që kemi jetuar. Kur i ndjekim, jeta merr kuptim, edhe në mes të vështirësive. Kur i braktisim, ndjejmë një tronditje të brendshme, sikur toka na ikën nën këmbë. Psika e di këtë mospërputhje dhe na e flet me gjuhën e saj: përmes ankthit, pasigurisë apo një trishtimi që nuk dimë t’i vëmë emër.

Carl Rogers, babai i psikologjisë humaniste, thoshte se njeriu autentik është ai që guxon të jetë vetvetja, pa maska, pa role të detyruara, pa frikë nga dritat e syve të tjerëve. Autenticiteti nuk është përsosmëri, por përputhje. Nuk është të jesh pa gabime, por të mos gënjesh veten. Dhe kjo kërkon guximin më të madh, guximin për të dëgjuar zërin e brendshëm edhe kur bota flet me zhurmë.

Në terapinë e pranimit dhe përkushtimit, thuhet se vlerat janë si yje në qiell: nuk mund t’i arrish, por mund t’i përdorësh për t’u orientuar. Edhe kur rruga bëhet e errët, ato ndriçojnë drejtimin. Të jetosh me vlera do të thotë të përkushtohesh ndaj asaj që ka kuptim për ty, edhe kur frika, pasiguria apo dhimbja janë pranë. Sepse vlera nuk kërkon lehtësi, kërkon përkushtim.

Në heshtjen e vetë-reflektimit, mund ta pyesim veten:

Çfarë është vërtet e rëndësishme për mua?

A po jetoj sipas asaj që besoj, apo sipas asaj që pritet prej meje?

A po e dëgjoj psiken time apo zhurmën e botës?

Njeriu që jeton në përputhje me vlerat e tij nuk është imun ndaj dhimbjes, por është i qëndrueshëm ndaj saj. Ai nuk e humb drejtimin, sepse e njeh busullën e vet të brendshme. Dhe kur e ndjek atë busull, çdo hap edhe ai më i vogli bëhet një hap drejt autenticitetit.

Të jetosh në përputhje me vlerat është arti më i lartë i jetës. Është të ndërtosh një jetë që flet me zërin tënd, që reflekton dritën tënde dhe që gjen paqe jo në rrethana, por në përputhje. Sepse vetëm kur njeriu jeton me vlerat e veta, ai nuk ecën më i humbur, ai ecën i tëri, në harmoni me veten dhe me botën./QendraPress/