Vargje të arta nga pena brilante e ;Gëzim AJGERAJ

SONTE ME NATËN

——————————

Me natën sonte u grindëm deri vonë

jo dhe rrallë zihemi e shtyhemi me njëri – tjetrin

se kush ta ngritë flamurin e bardhë me mëngjesin

vërtet ajo më ka mundur shpesh e dorëzuar

por as unë mangët nuk ia kam lënë

sonte bluam bashkë në mullirin e kujtimeve

nga Alpet ikëm mallit diku në vërrina

një nga një i shpalosëm fletët moteve

fëmijëria po rritej ndër lisa të Malësisë

rinisë mishëruar ideali i pranverave të kuqe të Kosovës

që hapin po ia ndiqnin me hënën bishat e zeza

arratia i kish mbetur porta e vetme e shpëtimit

koka ndër duar dhe një grusht mbi shpinë

sonte me natë s’ vumë gjumë në sy

se kush do t’ ia dilte m’atë anë me flamurin e bardhë

e t’ ia tregonte përrallën më të bukur mëngjesit

të zymtë alpik

dhe fletës së bardhë e mallin e arratisur larg

&     &    &

VAJTUESE

————————

Kur të heshtin kullat pragjet kur të mallkojnë

Kur portën e avllisë të kenë pushtuar

armatë e merimangave

Kur bari të jetë rritur s’ ka kush t’ i vërë kosë oborrit Kur kumbulla të lulëzojë e kokrrat të jenë shtruar

në vjeshtë

Kur vreshta të mos kokojë as kokërr rrushi për ilaç

Kur arën ta kenë mbuluar ferrat

Kur as nam e nishan emrit të mos i ketë mbetur

Kur gurët e cokaqeve në lagje hapat t’ i kenë harruar

Kur këngës ndër male as jehonë të mos i ketë

mbetur luginave

Kur nëna të ketë ikur amshimit kush t’ i vajtojë udhët tua Kur as zogjtë e pranverave të reja as flokun s’ ta njohin Kur emrit tënd as nam e nishan mos t’ i gjendet

Kur as emrin mbi gurë s’ ka kush të ta shkruajë

Vaj halli për ne e për udhët tona!

Zvicër, 2022

/www.qendrapress.com/