Fryma poetike e së martës me poetin;-Hamit TAKA

U JE TI, KU JE?

————————————-

Ku je ti, ku je?

Kam vite që të pres!

Kam vite që dyshoj!

Dyshoj mos je në një ëndërr të gjatë, të bukur

Dhe nuk dua herët të të zgjoj!

Hap dritaret e agimit, dyert e ditës i hap;

S’është e thënë të gjitha krijesat t’i takoj.

Të pres ty, me gjithë se qejfin s’ta kam,

Fundin e rrugës vështroj…

Po ti ku je, ku je?

Pse nuk vjen të më zgjosh?

Në udhëkryq,

Në vetminë e madhe ku më le

Dhe nuk ke të drejtë të dyshosh!

Ja, takoj burrin pa gjak, që emrin e ndërron,

Ja, takoj burrin pa asht, që kombin mohon,

Ja gruaja llafazane, që flokëve u ndërron ngjyrën,

Ja vajza moshatare me pranverën, që fsheh fytyrën

Ja dhe ajo tjetra me lule absurde stolisur,

Nga gjuha e natës me kremra lëpirë,

Me maskën e baltës dhe të frikës,

Që zbulon para botës lakuriqësinë;

Ja, matufi që mpin trurin në pijetore,

Ja, i riu që vret kohën me telefonin kafenesh,

Ja, i papuni, që vret shpresën në lojëra fati

Ja dhe idioti, që në tribuna buzëqesh…

Ku je ti, ku je?

Pse nuk vjen të më zgjosh?

Dyshon se s’më gjen në udhëkryqin ku më le,

Dyshon se jam një lypës duarbosh?!…

/www..QendraPress.com/