Fryma poetike e së dielës me poeten;-Shqipe BYTYÇI
SE UNË JAM FËMIJË DIELLI!
————————————–
Hije e trishtë e tij
krehë rrugët e globit
kafene, rrugica, shkolla të zbrazura
njerëz si milingona kurrizeve ngarkuar
për ditënatët e gjata të vetizolimit
e kur sytë takohen, duart ngrijnë
ato duar që mijëra vjet u zgjatën
si shenjë miqësie
si garanci, s’ka thikë pas shpine
dhe shikimi i ndrojtur rrëshqet
mbi ndryshimet e befta që bota nuk njeh
mbi shkolla, tregti, konferenca virtuale
mbi një jetë te tërë joreale
një heshtje varri, një kollë e thatë
si bajloz i padukshëm që datën t’kallë
mantelbardhë që zotin bëjnë
edhe kur zotat zbresin
e u vënë bajlozëve kunorë
njëjtë, sikur edhe më parë që zbritën
njëjtë, sikur cikleve t’mëhershme t’botës
kur vendosej gjak, mish e asht
karshi atij selekcioni natyror
si një shall i pashmangshëm
supeve t’botës hedhur rëndë
do shqitesh ti nga frymë e gishtërinj
se këtij globi,
vetëm unë bijë dielli jam
do tretesh ti
ashtu si erdhe, pavërejtur
dhe bota sërish do dijë t’përqafojē
pa çka mutacionet tua
tabloja ime s’do përfundojë
se unë jam fëmijë dielli
/QendraPress.com/
