Fryma poetike e së dielës me poeten;-Edonë ALITI

NETËVE VETËM ME VETËN

———————————-

Mund të kishte qenë vetëm një nga stinët

e fizikës kuantike

kur qytetet e vargut tim u shuan.

Shkronjat mësyn „hapësirës së Hilbertit”

dhe qirinjtë e heshtjes sime morën piskamë

Që nga ajo ditë,

s’gjeje dot më një agim të të prekte flokët

nuk kishe më as mall belbëzuar syve

as rruazave të vetes

nuk shpërfaqeshe më ti

Tash mund të jesh diku,

i shtrirë në një orbitë keplerike

duke thithur vyshkje netësh

a duke pirë vrer ferri

Kur nata të fikë lehtas t’fundit kuant drite

sa vals i zymtë duhet të jetë për ty

i vetëm të takosh ma(I)lin,

i vetëm të (ri)flakësh dhimbjen

Mund të kishte qenë vetëm një vit i brishtë

në mekanikën e matriksës

kur njerëz pa atdhe vërshuan qytetet Hamiltoniane

Mbeta fillikat mbi pritjet

që s’ta kanë parë asnjëherë buzëgazet

kur dita ndez lehtas kuante pelerina nate

Oh sa vals i hidhur

krejt vetëm ta lumturosh trishtimin,

ta (ri) ngrohësh zjarrin

Mund të jem diku bardhësive të errëta

mbetur si e mbrëma me mushtin e këtij fundi

nisjeve që nuk u vihet asht

Çfarë trishtim-dhimbje valsesh duhet të jenë këto

i dashur

ta shpërfaqësh kaq të trishtuar gëzimin

. . . netëve vetëm me veten

/QendraPress.com/