Fryma poetike e së dielës me poeten;-Edonë ALITI

NETËVE VETËM ME VETËN
———————————-
Mund të kishte qenë vetëm një nga stinët
e fizikës kuantike
kur qytetet e vargut tim u shuan.
Shkronjat mësyn „hapësirës së Hilbertit”
dhe qirinjtë e heshtjes sime morën piskamë
Që nga ajo ditë,
s’gjeje dot më një agim të të prekte flokët
nuk kishe më as mall belbëzuar syve
as rruazave të vetes
nuk shpërfaqeshe më ti
Tash mund të jesh diku,
i shtrirë në një orbitë keplerike
duke thithur vyshkje netësh
a duke pirë vrer ferri
Kur nata të fikë lehtas t’fundit kuant drite
sa vals i zymtë duhet të jetë për ty
i vetëm të takosh ma(I)lin,
i vetëm të (ri)flakësh dhimbjen
Mund të kishte qenë vetëm një vit i brishtë
në mekanikën e matriksës
kur njerëz pa atdhe vërshuan qytetet Hamiltoniane
Mbeta fillikat mbi pritjet
që s’ta kanë parë asnjëherë buzëgazet
kur dita ndez lehtas kuante pelerina nate
Oh sa vals i hidhur
krejt vetëm ta lumturosh trishtimin,
ta (ri) ngrohësh zjarrin
Mund të jem diku bardhësive të errëta
mbetur si e mbrëma me mushtin e këtij fundi
nisjeve që nuk u vihet asht
Çfarë trishtim-dhimbje valsesh duhet të jenë këto
i dashur
ta shpërfaqësh kaq të trishtuar gëzimin
. . . netëve vetëm me veten
/QendraPress.com/