Çaste poetike me poeten:Esmeralda BREGAJ

Mos e shpërdoro!

———————————-

Në këtë moshë, jeta është si një oqean,

Valët e saj mund të të mbytin ose të të lartësojnë.

Mos rri si një anije e ankoruar në liman,

Kur era pret të të shtyjë drejt horizonteve të panjohura.

Jam një shqiponjë sot,

Fluturoj lart mes maleve të ëndrrave,

Të cilat mund të jenë të thyera ose të arta,

Por gjithmonë janë të miat, dhe i kërkoj me zemër.

Në këtë moshë dashuria ime është zjarr,

Nuk mjafton një gotë whisky ta shuajë,

As uji i limonit ta ftohë,

Sepse zemra ime djeg, ndez një botë të tërë.

Dua mollët, të ëmbla dhe të hidhura,

Ashtu siç jeta më jep shijen e saj;

Me qeshje, me lot, me ëndrra dhe zhgënjime,

Me të qeshura që oshtijnë si retë në një stuhi.

Unë jam mbretëresha e vetes sime,

Me një dorë në shahun e fatit,

Rregullat janë të mia, mbreti është i imi,

E askush nuk e ndal më këtë forcë.

**Mos e shpërdoro!**

Në këtë moshë jeta është një këngë e fuqishme,

E ti je melodia e saj.

Mos lejo që heshtja të të marrë.

/QendraPress/