Çaste poetike me poeten;-Shpresa DHIMA
NË FOLEZËN TËNDE
—————————
Mendimet sot më ngatërrohen
E do të fillin s’e gjejë
Si një lëmsh i koklavitur,
I mbështjell keq, fillin të gjejë
E nyjën ta zgjidh…
Por mendimet vijnë varg
E radhë. njëra – tjetrës s’i lënë.
Një brengë shpirtin më copëton,
E zemra drithëron , drithëron,
Sytë që loti i lagë , i lagë…
Mendimet zgjohen varg
Shkojnë larg, atje në vatrën familjare.
E lumtur , në ato vite isha
Men prindërit e mi pranë
Me dashurin e tyre rrethuar
Mes asaj dashurie u rrita
E vogla fëmijë ,pekulia e shtëpisë.
E për mua Babai digjte shtëpinë
Motrës mend i shisja ngaherë,
Me atë çiltërsinë e fëmijës,
Se unë isha një Principeshë,
Për mua Babai djegë shtëpinë.
Eh ,o mendime që zhurmoni
Më lodhni kaq shumë ,
Fëminë gjithmonë, më sillni,
Po’ malli si prush shpirtin djegë
Te ty Babà e përcjell…
Pse ike nga ne aqë shpejtë?
Fjalën jo s’e mbajte,
Ike ashtu papritur….
Pa vuajtje, pa lëngime,
Ike në një ëndërr që shihje
E nga ajo ëndërr …
Nuk u zgjove ti kurrë.
Tani unë vijë rallë…
Po’ malli shpirtin më copëton
Të dëgjojë zërin, të të them dy fjalë
Të dëgjojë sërish fjalët e tua ,
Kur nga puna e lodhur vija
Ti tek dera gjithmonë më prisje
E me sytë e lotuar më thoje :-
Eh moj çupë…..
Tanimë vijë e të gjejë
Në folezën tënde të mermerit
Të sjellë lule, të ndez një qeri
Nuk harroj të sjellë…
Një shishe te vogël me raki
E të them sy lotuar , buzagaz,
Ta prura rakin Babà,
Është nga rakia e re
Që e bëmë nga rrushi i shtëpisë.
E me ty bisedën nisë
Hedh sytë përreth e vështroj ,
Si një qytezë e vogël më duket
E mes saj, foleza jote Baba,
Eh them, sa shumë që janë.
Të gjithë këtu i gjejë…
Halla, teze , xhaxhallarë…
Miq e shokë ….
Ju ndez një qiri, një lule si kujtim,
Eh, gjithë këto vite larguar
Tani vi ,ju takojë…
të gjithëve këtu në qytezën tuaj.
Lotët bien mbi faqe
Lot që dot s’u thanë,
Po’ iki tani të them…
Të qetë po’ të le…
Ne folezën tënde të mermerit
Në ketë Qytezë të akullt,
Lule shumëngjyrëshe mbuluar.
Shpresa Dhima @@
/QendraPress/
