Fryma poetike e së mërkurës me poetin;-Stavri HIMA

E DUA MISTRECE BERATI

——————————————-

Njoha një zonjë nga fshati

Ishte e bukur si perri

Ishte mistrece Berati

E desha nuse në shtëpi

Ishte e shkathët dhe e zgjuar

Asnjë shoqe s’ia kalonte

Për çdo gjë punëmbaruar

Dritë lëshonte kudo që shkonte

Ishte zonjë barasvlerë

Me shpirtin tim magjik

Doja ta kisha përherë

Sepse isha vet fisnik

Ajo mua më vlerësoi

Ashtu e vlerësova dhe unë

Por ajo seç më ngacmoi

Më bëri ta dua shumë

E doja porsi i marrë

Sepse ishte vlera ime

Isha shumë i dashuruar

Ndaj e doja pranë zemrës time

Një ditë unë ia thashë

Të dua mistrece Berati

Sepse zemrën ty ta dhashë

Që je një vajzë nga fshati

Fatkeqësisht ajo u largua

Sepse nuk donte mirësi

Me një djall u dashurua

Për të Ishte fatkeqësi

Udhë e mbarë ty të qoftë

I urova asaj unë

Perëndia shpirtin ta shëroftë

Sepse unë të dua shumë

Kemi parë e, s’kemi parë

Shkon i vdekuri me të gjallë

Dashuria jonë e vrarë

Na bëri të gjejmë varrë

Sepse dashuria e vërtetë

Është ilaç dhe shpëtim

Arratia vrasje vetë

Nuk ka rrugë as fitim

Të vrasësh shpirtin binjak

Që ty të ka dhënë jetë

Është krim dhe mëkat

Kur jetën e shkatërron vetë

Ndaj mistrecen nga Berati

Që unë e desha aq shumë

Nga mua e ndau fati

Kur iku u mbyt në lumë

Kjo ishte për mua jeta

Kjo ishte vrasje e vërtetë

Unë në vetmi mbeta

Më vrau mistrecja vetë

/QendraPress/