Çaste poetike me poeten;-Miradie Zymberi AVDULLAHI

Zemra, jetë ofron

———————————

Në fillim të rrugës, hapi ndaloi,

ujqit, të tërbuar kishin vënë pritë,

dielli i fortë, malin digjte, e shkrumboi

thatësi, laje nga bloza këtë shpirt.

.

U zgjodh rrugë tjetër për udhëtim,

deri atje, ku ndërtohej fole për ardhmëri,

zogjtë ku lindin, sjellin dritë e gëzim,

me ëndrrat si det pafund, për lumturi.

Dimra me acare shumë kaluan,

me ngrica shumë pemë kanë gjunjëzuar,

edhe shpirtit, kuptimin ia vështirësuan,

me aromë flladi, zemrën shpuar.

Vitet e pikëlluara ikin, kalojnë,

barrierat, thyer janë me forcë çeliku,

edhe pse fytyrën, rrudhat e mbulojnë,

kopshti, në shenjë jete, duhet ujitur.

Zgjohet nga brenda zëri i poetit,

që ndër vite i mbyllur qëndron;

-Më liro! Më nxirr prej vetit,

se sot Zemra, jetë ofron.

/QendraPress/