Çaste poetike me poeten;-Valbona Pasha KORDHA

Mërmëritet nën dhëmbë mundimshëm nëna ime

————————————-

jo nga ishemia, harresa,

por nga zakoni i heshtjes së gjatë

ajo nuk e mësoi kurrë veten të kërkojë.

Ajo ishte një orë pa akrepa

jetën nuk e mati me kohën që iku,

por me pritjen që s’u shpërblye kurrë.

Çdo mëngjes i saj ishte një

 fillim që nuk mbërriti fundin.

Çdo darkë ; një llogari që nuk

 bëhej asnjëherë barazim.

Nuk pyeti kurrë për të drejtën,

sepse për të, drejtësia ishte buka

që ndahej më dysh…

Rrotullonte të hollat në cepin e shamisë,

një ritual i vjetër si heshtja vetë.

Nuk pati kurrë kasafortë,

por çdo natë mbyllte me

çelësin e saj të padukshëm

kujdesin për ne.

Ende mërmëritet kooperativistja e orëve të para,

ajo që zbardhte më shpejt se agimi

S’u bë kurrë e kamur nëna ime.

Tani numëron kodet mujore të barnave

dhe ca premtime të vakura nga sirtari i shtetit.

Po ikin nënat tona , si gjethe që nuk

bien më zhurmë,por kur prekin tokën,

dhëmb ndërgjegja jonë.           

/QendraPress/