Çaste poetike me poeten;-Natyra MAVRAJ

Ndyshuam…

————————-

Ndryshuam… të gjithë.

Në jetë, ndërruam faqe,

u thinjëm brenda shpirtit.

 Ishim të durueshëm…

aq shumë duruam,

derisa një ditë edhe

 durimi u sos.

Besuam verbërisht…

dhe kur na thyen,

na thyen bashkë me besimin.

 Thoshim: s’jetojmë dot pa atë,

 pa këtë…

 Por ja që jetojmë,

 me një përqendrim të thellë,

pa ata që dikur nisëm rrugëtimin.

Disa ikën pa u përshëndetur,

 disa nuk gjejnë më vend

në praninë tonë.

Sa shumë herë thamë:

 s’mundem më!

E megjithatë… mundëm.

Nga të duruar u

 bëmë të padurueshëm.

Nga ata që heshtnin,

u bëmë zë të lartë

Nga të besueshëm,

u bëmë dyshues.

Nga të dashur,

 të ftohtë.

 A thua,

 na ndryshoi jeta vetë?

 Apo dikush na mësoi të mos

 jemi më ata që ishim?

/QendraPress/