Çaste poetike me poeten; Miranda Troci DERTI

Sofra e nënës!

—————————-

Bir i nënës e di që je unët.

Se kurbetçarit zoti ia din punët.

Fërkon sytë që i djegin një sahat para sabahit.

As gjumin e natës se bën kurrë të hajrit.

Kocijt dhëmbë prej lodhje e punës së rëndë.

Djersës që kullon shpinës në shi e në vapë.

Për një bukë nëne shpirti m.qanë në kurbet.

Kafshatën hekë nga goja unët kurrë s.kam mbetë..

Ajo sofra e nënës e buka e saj e ngrohtë.

Ajo hante thërrimet pasi ne të ishim ngopë.

Ajo fundin e tenxheres e shpraste në sofër.

Veten kurrë se llogariste që ne të mos na mungonte..

Barku i saj bosh ne të ishim të ngijmë.

Shtrëngonte poshterkën e heshtur e uritur.

Lodhja e shëndeti saj për ne s.ishte diskutim.

Ai mundë i saj për ne ishte bekim..

Larguam u humbëm të jetojmë më mirë.

Nënat i braktisëm pa menduar pa mëshirë.

Gjithë mundin e saj iua kthyem në lot e dhembshuri.

Mallkimin e tyre do na ndjekë në përjetësi..

Unët jam moj nanë për atë bukën tënde të ngrohtë.

Botës përvëluar me mallë e me lotë.

Sofra e nanës s.më mbajti pa ditë e pa shpresë.

E buka e huaj nuk hahet për besë.

/QendraPress/