Çaste poetike me poeten:-Farie BISHA

Aromë kanelle…

———————————-

ndjeva sot,

dhe ngela papritur në heshtje.

Më tërhoqi mbrapa në kohë,

mes kujtimesh të ëmbla e të largëta…

Si dritë e hije dalin përpara,

për të plotësuar mozaikun e jetës.

Zgjohen… dhe të rikthejnë

në një botë nostalgjie.

Aromat e shtëpisë i mban me vete.

Ndaj, me pluhur kanelle

shpesh e teproj –

vetëm për të gjetur

atë erë që donte shumë nëna.

Sa gjëra pa dashje

zbulohen nga rastësia!

Si gurë të thjeshtë që dora i fshin

e befas shkëlqejnë,

diamant të çmuar dashurie.

Ashtu si era e trëndelinës

në rrobat prej lini të gjyshes.

Ndaj e dua atë llojë stofi,

me dorë ti ndiej butësinë.

Sa herë syri e kap,

lehtë e kaloj mes gishtave.

Çfarë tjetër më kujton shtëpinë?

– po flisja me vete.

Janë aromat e fëmijërisë,

të fshehura, të lëna në heshtje.

Mjafton një atom ere,

të sjellë sërish

në prehrin e ngrohtë

të butësisë së jetës…

Farie Bisha Luzern 15.6.25

/QendraPress/