Çaste poetike me poeten;-Aferdita HADAJ

PËR ATA QË NUK MË NJOHIN.

=======================

Un jam,armike mosmirnjësve që,

kafshojnë dorën,që u jep bukë.

për të ngrënë..dhe jo helëm.

Un jam nga ato femra, që besojnë

se respekti,shpërblehet me respekt.

Un jam nga ato femra, që besoi se,

besnikëria…ndershmërija..dhe sinqeriteti…

vlejnë më shumë se

ç’do gjë tjetër, në kët jetë sotë.

Fal një herë, dy herë,të tretën të fshij

nga memorja fare, për ata pisa

/e, që lëndojnë pa të drejtë, me fjalë,

nga xhelozitë dhe cmirrat, që kanë,në gen.

Un jam,një grua e fortë,ku me forcën

dhe guximin…që më karakterizonë

kam mposhtur, çdo pengesë dhe

vështirësi në, rrugën e gjatë të jetës.

Një familjare, e rregullt

,plot edukat dhe kulturë…..

.ku si shqiponja

mbroi,me fanatizëm folezën time

të ngrohtë, të ndërtuar me gjak dhe djersë.

Jam një zonjë e ardhur nga

një familje, e vuajtur nga regjimi monist,

por me vyrtyte fisnikërore.

Ku më brumosën me gjithë,cilësitë

e bukura që karakterizonë,një grua.

Kjo, jam unë,një zonjë e dashur e

Respektuar, në farefisë,dhe shoqëri

Dhe kështu dua të mbetem,deri në

fund të jetës time,me këtë pastërti

shpirtërore.Krenare për vyrtytet që

kam….duke ja njojtur vlerat vetes.

/QendraPress/