Çaste poetike me poeten;-Elmije AJAZI

KUR RRITEN RRËNJËT

——————————-

Nuk është maja ajo që formon qënien

është rrënja që thellohet në tokë të ashpër

në heshtjen ku askush nuk sheh

në dhimbjen ku vetëm vetja dëgjon

Rrënjët nuk e pyesin gurin si qëndron

ato nuk ankohen për terrin

as nuk kërkojnë rrugë të lehta

Ato thonë: “Unë do të jem.”

Në errësirë lind qetësia e vërtetë

në mungesë lind etja për kuptim

thyerja nuk është pashtegdalje

një fije që nuk këputet edhe kur nuk shihet

Njeriu nuk është i madh pse fiton

ai nuk zhduket kur humbet

kur bota i kthehen krahët

ai kthehet nga vetja gjen një shkëndijë

Dhe kur ajo dritë mjafton për një hap

ajo bëhet udhë

udha edhe në terr bëhet jetë

e vërtetë është shtegrtimi në brendinë tonë

Çdo gur është një mësues

çdo pengesë është një pasqyrë

çdo rrënjë që rritet në vështirësi

është një dëshmi se lulëzon për shkak të saj.

/QendraPress/