Çaste poetike me poeten ;-Irena DRAGOTI

JAM NDRYSHE

————————–

Babai mbillte çdo vit,

pronën që trashëgoi nga i ati,

t’a shpëtojë nga harresa!

E vilte, të sigurohej për prindërimin!

Koha ecte…

Rrëfenjat e babait për tokën e të parëve

i ngjanin tymit të ullinjve

që dogji vjeshtës së tretë

dhe fiku me rrobat e tij, teksa flinte.

Koha ecte pa i mjaftuar

të lutej, për shiun.

Humbi gjurmët e kthimit

Ne ndërtuam kujtesën

me palirinë e tij .

që ia burgosën duelet-monolog,

me ngrënësit e kufijve.

Prona, si rënkim i mbeti duarsh.

Hiri mbuloi “luftërat” e tij

Babai iku në qiell,

pa tokën e gjyshit me vete

Amanet na la veç” armiqtë”

Unë jam ndryshe…

Shpalla armëpushimin!

Pronën e babait e dhurova,

t’mos më kërkojnë,

kur humbem!

/QendraPress/