Çaste poetike me poeten;-Sanie Tushaj RROKAJ
Unë nuk jam ti .
———————————-
Dua shpirtin ta mbaj të pastër
I largohem sa më shumë trishtimit
ëndërrat e hirta i lë tek pragu i së vërtetës
i mar buzëqeshjen agimit .
Unë i përkas vetvetes ,
heshtjen dhe shpirtit e lë tek poezia
dëshpërimet i lë tek gjethet e rëna .
dëshirat e mia ecin pa shumë pendime.
Unë nuk jam ti
në këtë rrugë pa kufi
drita dhe bardhësia më pushton zemrën
Edhe dielli kokën kthyer nga unë
Unë nuk jam ti
të xhelozoi dhe ëndërrat .
Nuk më trazon as bukuria e diellit
Freskia nuk ma humbet rrugën kurr
Tani jam mësuar në udhëtim të jetës kush
ndihen aromën e gënjeshtrës më shumë.
Por unë lundroj në detin e kaltër
unë jam unë
nuk jam ti .
Jam e etur për të freskuar shpirtin
të udhëtoj nëpër fllad mëngjezi dhe freski .
Nëpër barin me vesë e ylbere shumëngjyrëshe
dhe kur hëna shpërthen me buzëqeshje të dalë.
Unë pëlqej mrekullitë e ngjyrave
Asgjë nuk më xheloxon të kem për gjithëçka pranë.
Gjithëçka që ekziston nuk e dua vetëm unë
As fjalën që është burim i pashtetshëm .
Unë kam rrudha të moshës dhe skam turp ta them
Asnjëherë nuk i fshehem të vërtetës
Dal siç më ka krijuar zoti
Se jam vetvetja dhe këtë se mohoj .
Nuk mohoj dashurinë që kam për njerzit
S’kam kurrë xhelozi ngjyrat pikturoi
Sa ndryshe janë njerëzit në këtë botë
Me fjalë nderojmë dhe me fjalë vrasin
Unë jam unë
nuk jam ti
Aty ku udhëtoj me buzëqeshje
Aty kam sytë që me shkëlqim më flasin .
