Fryma poetike e së dielës me poeten:-Vjollca ELEZI
NË KËTË BOTË ME HILE
———————————-
U shfaqa për njerëzit kur isha e lodhur kur isha trokë
kur isha e lënduar me sytë plot lotë
Plagët tona, të dukshme apo të fshehur i
kemi si mësues në zemrat tona
Në botë si ne mund të ket me miliona.
Ashtu në heshtje kuptojmë edhe vështirsit e të tjerëve
Jemi njerëz human me zemër e me
shpirt jemi pran njerëzve.
Bëhemi mësues të heshtur dhe
udhëheqim zemrat tona
Kjo jet na erdhi edhe pse kurr se dëshirova.
Në shpirtin tonë ton pikëllimi takohet me mirësi
Jemi plot jetë edhe pse me shum vështirësi.
Nuk ka rëndësi nëse zemra ime
dhemb e nuk ngriem dot nga shtrati
jeta më thot çou merr frymë
asnjë gjë nuk të vjen gati.
Duhet ta largoj dhimbjen time
sa më larg atë ta shtyj
se kjo jet qenka e lehtë vetëm nëse je i pafytyrë.
Ne kemi besuar në rehatinë
përfundimeve të lumtura
e jeta qesh duke të leshuar stuhi të panumurta.
Ky realitet i ashpër mbijetes me sakrifica
Vetëm me jetën nuk matemi ajo ka batica e zbatica.
Eh kjo është pjesa më e vështirë jo thjesht të mbijetosh
po ta bësh në heshtje e askujt mos ti tregosh.
Por përmes gjithë kësaj,
ne gjejmë një forcë të madhe për të luftuar
deri në frymën e fundit edhe pse rrojmë duke u ankuar.
Eh disa gjëra në jetë nuk mund të blihen
si i pasuri dhe i varfëri në nji vënd do hidhen
Vetëm zoti vëntë dor e na i lehtësoft kto dimbje
sot fitojnë vetëm dyfytyrsitë me lumturi që vidhen
/QendraPress/
