Fryma poetike e së dielës me poeten;-Elmije AJAZI
Fryma poetike e së dielës me poeten;-Elmije AJAZI
SHAH-MAT MBI TRYEZEN E DITËVE
————————————————-
Shah-mat mbi tryezën e ditëve,
shpirtin e gjen të palosur —
jo të shkulur.
Në qoshe, ku tingujt bien dhe
heshtja merr frymë, lind një zë i vogël:
“Mos ik nga dhimbja —
mëso të lexosh në të.”
Çdo humbje që duket fund,
rrit një rrënjë që shtrihen nën gurë e dhe,
ndërsa rrënjët bëhen rrugë —
rrugë që të çojnë në kuptime që s’i dinit më parë.
Rrugë që të mësojnë se e vërteta nuk
është gjithmonë ajo që duket,
dhe se çdo plagë është hartë e
një peizazhi të brendshëm.
Dhe aty ku mendon se gjithçka ka mbaruar,
një dritë e vogël shpërthen midis hijesh:
ajo që ke humbur nuk ishte gjithçka,
ajo që ke mbajtur është më e fortë se çdo frikë.
Shah-mat mbi tryezën e ditëve,
është jo fundi, por fillimi i të kuptuarit.
Fillimi i të njohurit veten,
të vërtetës që ecën nën lëkurë,
dhe fuqisë që lind kur
pranon gjithçka që ka qenë.
Mëso të qëndrosh aty,
në qoshen ku tingujt bien,
mos u tremb nga heshtja, mos u tremb nga humbja.
Sepse rrugët që lindin ng
a plagët, rrugët që lindin nga errësira,
janë ato që të bëjnë të lëvizësh më i fortë,
më i qetë, dhe më i gjallë.
Kur nata mbulon horizontin dhe errësira të duket e pafund,
kujto se çdo yll që sheh mbi kokë të tregon rrugën.
Çdo plagë e vjetër është një shkëndijë,
çdo frikë e kaluar është një urë mbi humnerë.
Ti ec, edhe kur këmbët dridhen,
edhe kur shpirti dëshiron të rrëzohet —
sepse fuqia e vërtetë nuk vjen nga fitorja,
por nga guximi për të qëndruar në lojën që të tremb,
dhe për të shndërruar çdo shah-mat në rilindje.
Në çastet kur gjithçka duket e qetë dhe e heshtur,
ti do të kuptosh:
jo çdo humbje të vret,
por çdo humbje të bën të pathyeshëm.
Regensburg , më 23 Shtator 2025
/QendraPress/
