Fryma poetike e së mërkurës me poetin;-Mark GJETJA

Vetmi.
———————
E di se vetmia té ka pllakosur,
né heshtje per mua mendon,
dritares qéndron prangosur,
pret dashuriné qé éndérron.
Sa heré ,né peréndi jam falur,
qé té kéthehemi dhe njéheré,
se ti je malli qé s’ke té ndalur,
dashuri qé mé ngjallé perheré.
Zjarr qé digjesh né horizont,
qé se ka shuar ende asnjeri,
je fryma qé marr cdo sekond,
zemrén mbështjellë me dashuri.
Té kam dashur e té dua pérheré,
enderroj té kéthehem pérséri,
do iké nga ky vend me shi e eré,
né shtépiné e vogel ku jeton ti.
Do vijé pranveres kur té gjelbérojé
té shkrijé bora kopshteve pa mbarim,
té derdhen krojet e natyra té lulézojè,
e dielli té shkelqejé, herét né agim.
Ti ruajmé kujtimet qé s’kané té zbehur,
harroi vitet qé ikén dhe do kalojné,
se nga lumturia dhe zemrat jané dehur,
se nè kété boté ,dhe dashurité jetojnè.
Kur nata mbulon hapsirén pa fund,
mos rri e dashur se vendi ka ngriré,
si gjithnjë né éndérra do té pérkund,
se ngricat e shpirtit ,duhen shkrire.
/QendraPress/