Çaste poetike  me poeten:-Flora Mezini BOJA

” Unë me penë dhe ti me armë ”..

——————————————

Unë me penë të ngjyer me mjaltë ,

Ti me fishekë në armë ,

Kush del më i fituar vallë ,

Unë që thur vargje për paqe apo ti që je vrastarë ?..

Unë me mesazhe për qetësi në njerëzi ,

Ti me armë të vrasësh njerëz ke kënaqësi ,

Pse kështu more katil ,

Bëhesh i pamëshirshëm bëhesh xhehil ?.

Unë thur ëmbël vargje të cdo lloj ,

I qendis me fije mëndafsh ngjyrë arë ,

Ti mendon vec për krime kështu shpirti yt do të gëzoj ,

Pse more zemër lig kënaqesh kur ti hap varrë ?.

Unë vrapoj mbas fluturave krahëshkruara ,

Vrapoj mbas bletës që mbledh nektarë ,

Ti vrapon me armë në brez njerëzit për të tmerruar ,

C’të gëzon shpirti kështu more i barbar ..

Unë kërkoj ti mar botës vec të mirën ,

Tek lexuesi të ëmbëlsuar ta servirë ,

Ti nuk e dëshiron ëmbëlsinë

sepse të ka gllabëruar xhelozia dhe cmira ,

Ty kur bën vrasje të duket vetja i arrirë ..

Ne jemi dy kahe krejt të kundërt ,

Njëri djallë e tjetri engjëll

asnjë tipar nuk e kemi të njejtë ,

Unë përpiqem me njerëzit të sillem bukur ,

Ti kur bëhesh vrastarë ndjehesh i lumtur ..

Thirri mendjes o katil ,

Ke kohë akoma për reflektim ,

Mos e vrit njerëzinë,

sepse zoti të dhuron mallkimin ,

Ata vec një jetë kanë

Vetëm zoti ka të drejtë t’ua marë. .

Poetët prandaj gjumin e bëjnë të qetë ,

Armë të tyre kanë vec një penë dhe fletë,

Pena kurrë nuk të vret nuk të mer jetë ,

Thurë lavde dhe të thumbon ,

për ata që e meritojnë …

/QendraPress/