E diela me poeten.Lina Arifi Lina Arifi

Krusha

E mbuluar n’gjak t’pafajshem

Tokë e qëndisur n’varre

Fëmijë i lënë jetim

Pa vatër e shtëpi

Pa nënë e baba,

Djep i djegur,

Hënë e shuar

Diell i palindur kurr

Krusha, e mbuluar n’dhimbje,

N’lot e trishtim!

Prehër nanash i boshatisur,

Nuse e ve, duvak pa qëndisur!

Fëmijë i braktisiur, masakruar

Plotë 21 vjet, plagë e pa shëruar,

Endrra t’lanme ngjysmë,

Lule t’kopshtit të thara

Pranverë e vyshkur!

Verë e acart

Stinë e pa ndrruar kurr,

Vetëm lot, dhimbje e mërzi

Sot me 22 vite burg,

Ah, ç’është kjo drejtësi ?!

Ç’do i thuash nënës,

Qe ka mbetur pa djalë?!

Çdo i thuash vashëzës,

Qe ka mbetur pa baba

Ç’do i thuash shtëpisë,

Qe ka mbetur pa zot.

Ç’do i thuash fshatit

Qe ka mbetur nën hije errësirë,

Ç’ka do ti thuash nuses që ka mbetur pa stoli ?!

Çka doni thuash Krushës,

Ku është ajo drejtësi ?!