I Huaj Mbeta

Kastriot Malo

Aty ku kishte lindur gjyshi,

jeni të ardhur më thanë.

Zbrisja shpesh në atë qytezë, berberi më tha:

Ju jeni andej matanë.

E doja qytetin e luleve marrëzisht, por disa zyrtarë të një gjuhe i kish, ç’do ëndërr ç’do pasion ma vrisnin,

Mos harro! Je nga vendi ku kishte dervish!

Në qytetin e lashtë zgjerohej liria, të gjithë buzëqeshnin së tepërmi,

ta jepnin një shpullë ashtu të lehtë, ti nuk më dukesh vendas nga mbiemri.

Dhe në mertopolin e ëndrrave të mia shëtisnim nga parku në kohën e lirë,

jo mor jahu s’je Tiranas më thoshin, dallohesh nga gjuha fare mirë.

Shuplakën e fundit në kurbet e mora, zgjova një të moshuar nga agonia,

faleminderit më tha kur u përmend, e di amico e di, ti vjen nga Albania.

Rrëshqasin këto fjalë si ujët në dush, tani buzëqesh dhe s’më bëjnë të vuaj,

ende më ndjek kjo hije e atdheut tim, më bën të ndjehem, as vendas as i huaj.

Sërish trokas në portën e të parëve, sëndukët i shkund nga pluhuri bardhë, disa boçe me defterë i kthej përmbys, të shikoj. oregjina ime nga të ketë ardhë..

.

Kastriot@Itali/15/09/2020.