Çaste poetike me poeten;-Anila KODRA

LOTËT

—————–

Qan,

dhe lotët e trishtuar të kësaj dite,

duket sikur dhe qielli i ndjeu.

Qan dhe ai dhe nga retë,

që përplasen herë qetë dhe herë me zhurmë,

rrjedhin litarë të gjatë shiu,

që bien zhurmshëm në asfaltin e rrugës

dhe trotuarin ku tani kaloj unë.

Qan.

Edhe ky mëngjes duket sikur e ka harruar,

që vetëm disa orë kanë kaluar,

nga ajo ditë kur njerëzit të bekuar festonin,

stinën e luleve, të diellit rrezeartë,

me dëshira shpirtërore mbuluar.

Edhe ky mëngjes ka ulur perdet e siparit

dhe skena e kësaj dite duket

sikur nuk ka aktorë nga pas.

Qan,

dhe lotët bien aq rëndë,

sa thyejnë çdo pllakë tektonike të shpirtit,

e grimcojnë në mijra thërrime ,

e bëjnë të ndjejë dridhjet e një tërmeti,

që dhe zemrën e lëkund.

Sa të hidhur janë sot,

e kanë humbur njelmësinë e tyre,

edhe pse janë të nxehtë,

bashkohen me stërkalat e shiut ,

dhe humbasin në trotuarin ku kaloj unë .

Qan sot.

Dhe lotët edhe pse pa zhurmë,

flasin me gjuhën e tyre

dhe bashkohen çuditshëm,

me zhurmën dhe poteren e kësaj dite me erë dhe shi.

Lotët janë fjalët në heshtje,

të një shpirti që nuk flet dot.

Janë më shumë se fjalë,

që dalin nga një zemër e lënduar sot.

/QendraPress/