Çaste poetike me poeten:-Barie ÇUPI

Gjer në pikën e fundit.

————————————-

Të gjeta në erërat e luginës së acartë,

në të fshehtën e shelgjeve buzë lumit të ngrirë,

të preka në lastarët e degëve të njoma,

ende pa u zverdhur,

kur ende zbukurohesha akoma,

në gurgullima fjalësh mbeta krejt e zbehur,

të ruajta në pëshpëritjet e pathëna,

të ndjeva në sa e sa zgjime,

të ndrojtura,

të trembura,

të dhimbshme në lule të moshës,

të heshtur,

zvogëluar nga zakoni i zakoneve të mështeknës së zezë.

…

eh,sa herë të ula në preludet e mia,

më shtyve,

nën buzë të rrugës tënde më shkelmove,

pa mendje vallë,apo pa zemër,

isha veç e jotja femër…

…

u gremisa gjithsa nëpër llogore lufte,

luftova vetëm për vetëm me veten,

se tjerët i pata frikë,

m’u dukën të tmerrshëm,

m’u dukën shpesh më të egër se ujqërit,

por ia dola…

nervat e mia qetësova,

u tejngopa me zemërime,

ditë,muaj e vite,

zhurma e shpirtit si e kaltërta e stinëve,

përpiva gjithë makthet,

gjithë ëndrrat e krisura,

gjithë dritat e kristalta,

dhe guxova.

…

copëtova gërmat e fjalës “të dua”

theva pasqyrat ku shihja fytyrat e tua,

theva gjithë gotat,ku piva më shumë lot se ujë,

theva gjithçka bërë rrëmujë.

…

e ndërsa ti kërkoje një tjetër agim,

unë sërish duke shpresuar,

por më kot akoma,

qenkësh dhimbje pa çmim,

piva gotën me helm,pa u ligështuar,

e piva të gjithën gjer në pikën e fundit,

e nuk ma trullosi shikimin ,

as ecjen,

as mendimin,

ishte një shpëtim pas çdo kthine.

…

çuditërisht helmi i përditshmërisë,

më qe kthyer në etje,

e nuk dyshova më,

në mbinatyrshmërinë time.

/QendraPress/