Çaste poetike me poeten;-Barie ÇUPI

Mbretëri e jetës

—————————-

Mbi varr’t e saj,

ecën koha mospërfillëse,

herë padukur,herë si fjollë drite,

kur ia ndjek tik-taket me urtësi,

shpërbëhet bri nesh,dhe reja gri.

Ajo mbretëri e jetës në tokë,

uturimë fjaloresh në ngrehinën botë,

rriska e jetës ku na lejuan,

ku qeshëm,qamë dhe dashuruam.

Në lëndinën e qiellit me yje e hënë,

me ditë me natë,ësht’plot e zënë,

burim i saj,prej gjoksi t’pranverës,

fluturon pa u ni,ia kall edhe erës.

Arratiset,ikën,a mbetet përmendore,

kur në kujtesë të ngrin,si top dëbore,

Fati ta dhuroi,jetoje o njeri,

ajo nesër do jetë,por mund mos jesh ti

Ka muskuj,sy dhe valë fluturake,

sheh tek rrëshqasim,ne në ecejake,

edhe orësh të ftohta e dimëruese,

përqeshet me planet e mia debutuese.

Qëllimit tim,apo shpresës s’e di,

a rreze e limontë,a mbytur në shi,

kalimtarësh shpenguar,si unë a si dreqi,

ajo si fisnike,a e shëllirtë si kripë deti.

Kohën në pasqyrë e shoh si peisazh,

nxis t’rrahurat e zemrës,mendjen e ngas.

Kur ajo më kalon një hap përpara,

në shkëmb e tokëzoj,me të jam në gara.

/QendraPress/