Çaste poetike me poeten;-Blerina PELLUMBI

Po ikin ata më të mirët

———————————-

Po ikin ata, më të mirët,

Me duart plot kallo, si me trofe.

Mbi shpatulla përtypin dhimbjet e shpirtit,

Me zemrën copëtuar, si me një diell që fle.

Po ikin ata më të mirët, po ikin larg….

E kokën më as mbrapa se kthejnë ,

Ju dhemb mbi sy një copëz jetë,

Mbi buzën që dridhet mallin e mbërthejnë.

Po ikin ata më të mirët ,

Sot zemërthyer dhe të vrarë.

Kjo kohë nuk e njeh më mëshirën,

Pranverat po shuhen sjellin dimër, acar.

Po ikin ata më të mirët, po ikin pa fjalë,

Për ta fjala ishte aq e shenjtë.

Po shuhen si drita e hënës në maj,

Psherëtimat si gjëmim dëgjohen tej e përtej.

Po ikin ata më të mirët zemërthyer të vrarë,

Dashurinë e vërtetë po e marin me vete.

Jetën e mbajnë të varur si në një litar,

Kjo kohë hipokritësh po i kthen në lypsarë.

/QendraPress/