Çaste poetike me poeten;-Elmije AJAZI

Jo, burrnia nuk ka vdekur…

————————————

Dëgjo, bir…

Jo me veshë, po me zemër.

Se zemra s’mban veç gjak –

ajo ruan besë, fjalë që nuk thuhen,

kujtime që digjen pa zë…

edhe plagë që nuk shërohen me kohë.

Kam parë burra që s’kanë britur

as kur shpirti u është këputur –

se burrnia nuk është britmë,

por heshtje që s’të lë në baltë.

Kam parë gra që s’kanë thënë asnjë fjalë,

por sytë u flisnin

si një libër i shenjtë.

Ishin dritë – ajo dritë që nuk hedh hije.

Miku i vërtetë s’troket.

Vjen si era – i lehtë, pa zhurmë.

Lë aromë në shpirt,

jo baltë në prag.

Kam pasur një gjysh që besën e mbante

si gur në kraharor.

“Mos e lësho fjalën, nëse s’e mban dot,” më tha.

Se besa s’ushqen,

por pa të – as buka s’të shijon.

Sot, në një kohë që vrapon mbas hijes së vet,

kërkoj odat e vjetra –

ku burrat s’kishin nevojë për armë,

veç për fjalë që digjnin,

pa lyer me gjak.

Jo – burrnia nuk ka vdekur.

Ajo pret:

një gojë që nuk shitet,

një vesh që dëgjon –

jo për t’u përgjigjur,

po për të kuptuar.

/QendraPress/