Çaste poetike me poeten: Etleva Petriti

Vjeshtë e shkuar

———————————-

Ajo ngjante me vjeshtën e trishtuar

Ndoshta dhe shpirti si gjethe e rënë

Ngjyrat duronin edhe pse frikësuar

Kjo stinë i ka diçka për të te dhënë !

Ja mori padrejtësisht pa e pyetur sa dhëmb

krejt papritur si dallg e egërsuar né det tè qetë

Ajo krejt e papërgatitur si lulja ne shkëmb

U përkul deri ne rrënjë të çohej se pati të lehtë!

Ajo vjeshtë mbeti plagë që s’pat shërim

I rrëzojë gjethet në oborr si kurrë ndonjëherë

Më tregoj sa të vegjël jemi kundrejt fatit pa shpëtim

Koha u tregua zemër gjerë

Me dhuroj forcë,

kurajë dhe mësim.

/www.QendraPress.com/