Çaste poetike me  poeten;-Flora Mezini BOJA

“Kur Bëhemi Një,,

—————————–

Tek ty, Shqipe, dhe guri bën dritë,

Flamuri valëvitet si zemër që rreh për cdo ditë .

Në muajt e verës, nuri yt më shumë ndritë,

bijtë e mërgimit vërshojnë si dallgë drejt brigjeve të amësisë.

Në tokën tonë amtare,

Shqiponja hap krahët si amanet i të parëve,

përqafon trojet si nënë që s’lodhet asnjëherë,

Se bukuritë e Shqipes do të rrojnë sa të kemi jetë ..

Këto troje do lulëzojnë më shumë,

kur ne shqipfolësit të derdhim zërat në një lumë .

Mos të rrimë më të ndarë,

se në damar na rrjedh gjak i pastër

Të gjithë kemi gjak Shqipëtar .

Jemi pasardhës të krahut të fortë,të Kastriotit

Se kështu na ka bekuar edhe Zoti,

Për këtë truall e për këtë Atdhe

Jetën e japim sikur me le.

Prandaj ju o bij të Shqipes së Madhe,

të bashkojmë zemrat si rrezet që bëjnë një diell,

t’i dalim zot këtij vendi që na bën të ndjehemi krenar

se të ndarë nuk e bëjmë dot Shqipen e vërtetë.

Kur të bëhemi bashkë,

Shqiponja nuk do derdhë më lot,

Bijtë e Kastriotit do jenë të fortë si male ,

mbi trojet që Zoti i fali si kurorë .

Ajo do fluturoi e lirë dhe krenare ..

Dhe kur zemrat tona të rrahin në një,

Çdo r’e tretet si mjegull mbi diell.

Shqiponja ngrihet më lart se kurrë —

e lirë, e pathyeshme,

mbi tokën tonë të Shqipes së madhe.

/QendraPress/