Çaste poetike me poeten:-Lola MEÇAJ
Shkretë
—————–
Këto pemë të pakta e kanë palcën e kuqe
Dallëndyshet që ikën me gushë të kuqe
Qielli ngopur me perëndime të kuqe
Orët të kuqe
Edhe toka e buktë është e kuqe
E duam gjakun e dheut,punën
ngjyrat e tokës,kafe,të zezë,të kuqe
Të gjitha janë me gjak
Të gjitha marrin frymë
Duan ujë
Po ia hoqën të drejtën tokës ta quajmë pjellore
Ia thyen brinjët
Nuk ka toka shterpa
Ka shpirtra në fund
Ara varfanjake për thikën e plugut
Brazda të pahapura që humbën orët e diellit
Pulëbardha që enden më kot
të mbledhin krimbin
Kjo tokë ngeli djerr
pa puthjen e gjurmëve
Vetëm thundra shkelin
Po toka e ndez diellin në horizont
Të gjithë i ngulën nga një thikë,
Ia hoqën të drejtën ta quajmë pjellore
Po loti i shterpësisë është i dhimbshëm
është i hidhur
Toka ime djerrë më dhemb deri në kockë
Lola.Meçaj