Çaste poetike me poeten;-Mimoza ÇOBO

KUR GRUAJA TË DO ME SHPIRT

—————————————

Një grua e ndien aromën e burrit që do,

edhe kur vesëholla gjurmët ia ka fshirë,

kur karafili stinëve kundërmon ngado,

kur dorëzonja deh ditët,me të mirë.

Një grua shen syrin e burrit që dashuron,

mes muzgut kuqalosh që mbledh bukuritë,

nën velin e agimit, kur nata lodhur shkon

dhe trëndafilja ditë shtron gjithë mirësitë.

Një grua njeh zërin e burrit që dashuron,

mes këngës së valës që ligjëron në breg,

mes korit të zogjve në shtegtimin e vonë,

kur vjeshta zverdhon gjethet nëpër degë.

Një grua e ndjen pranë,burrin që dashuron,

kur ai ngre folenë brenda zemrës së saj,

kur diellin e dashurisë,pa kusht ia dhuron

dhe frymën e shpirtit gjer në vdekje ia fal.

BUKURIA E NJË GRUAJE

Bukuri e gruas cilin burrë se përpiu ,

kë nuk çmendi gjer në marrëzi ,

kush ndenji afër saj e netët s’i gdhiu ,

i etur mistereve gjer në babëzi …

Bukuria e një gruaje ,kë nuk ngjalli ,

cilin burrë se zgjoi shtratit mortor ,

vërshimet e saj , si trokëllima kali ,

gjirit ia shkulën zemrën e gjorë .

Bukuria e një gruaje s’shijohet kurrë ,

pa pirë burimin e buzëve të saj ,

pa drithërimën kur e prek një burrë ,

pa fëshfërimën që rrjedh nën fustan .

Bukuri e gruas oaz që syrin ngjall ,

nëpër qiej të turbullt prillesh ,

kur erërat shndërron parfume të rrallë ,

shpirtrat zhvirgjëron mes trillesh .

Bukuri e gruas shëmbëlltyrë luleje ,

që të ndjell , si bleta me delikatesë ,

bukuria e çdo gruaje altari i lutjeve ,

i ndjenjës së vrarë që kërkon shpresë .

©copyright reserved Mimoza Çobo

/QendraPress/