Çaste poetike me poeten;-Miradie Zymberi AVDULLAHI

Rrugëtim i shpirtit!

—————————————–

Nëpër venat e mia, shushurima e erës s’ndalet,

Që fliste me blirin e vjetër, përralla pëshpëriste.

Çdo gur, një histori, një zë që ende më thërret,

Një hije bjeshke, ku dielli flinte e pastaj lindte.

Jam larg, atje ku qielli ndryshon ngjyrë,

Ku zhurma e botës tjetër më merr frymën nganjëherë.

Por zemra, ajo rreh me ritmin e një lumi i qetë,

Që rrjedh mes Kapitit, aty ku shpirti flet.

Kujtoj kroin me ujë të ftohtë, si loti i pastër,

Ku buzët etura ndanin gëzimin e fëmijërisë.

Dhe aromën e dheut pas shiut, një parfum i lashtë,

Që s’shuhet kurrë, pjesë e thellë e qenies.

Sa do doja të dëgjoja sërish, zërin e gjyshes plakë,

Që më thërriste me mall, “O mbesa ime, ti drita e syrit!”

Dhe hapat e gjyshit në oborr, një melodi e artë,

Që sot më vjen si thirrje, nga thellësia e kujtimit.

Do të vij, me sytë plot lot, me shpirtin plot dëshirë,

Do të prek tokën zbathur, të ndiej frymën e saj.

Të flas me pemët, të puth çdo lule, çdo lis,

Se malli për ty, Medvegjë, kurrë s’mund të shuhet.

/QendraPress/