Çaste poetike me poeten;-Nasia XHEMALAJ

SA DËSHIRË…
—————————————
Sa dëshirë kam, të kthehem përsëri,
në shkollën e fshatit ku jepja mësim,
të shoh në sy vlastarët e njomë,
tu jap dashuri, e dritën e diturisë.
T’u mësoj ABC-në, shkrim e këndim,
t’ju flas për historin, atdheun, lashtësinë,
t’u tregoj për rilindasit, Sami e Naim,
t’ju flas për heronjtë, që ranë për lirinë.
T’ju mësoj si rritet një filiz, e bëhet pemë,
t’u tregoj, se si fshihen gjarpërinjtë,
t’u them ta duan jetën, e dritën ta çmojnë,
të urrejnë të shëmtuarën, e të duan drejtësinë.
T’u tregoj se jeta do djers e mund,
se vjedhja e poshtërsitë janë gracka e jetës,
t’ju flas të gjykojnë me ndershmëri,
dhe të mbrojnë me urtësi krenarinë e vetes.
T’ju jap gaz, t’ju them se dita tjetër,
kur dielli e pështjell dhe e shndrinë,
të vërejnë rrezen e kaltërsinë qiellore,
dhe shigjetën vrastare kur koha vetëtinë.
Lirin e Atdheun, dy fjalët hyjnore,
ti duan e ti ruajnë me mish e me shpirt,
dhe gjakun në nevojë ta japin,
nese armiqtë guxojnë të na prekin kufinjtë.
/QendraPress.com/