Çaste poetike me poeten;-Rajmonda MALECKA

Besim Adem Ndrecaj

—————————

Ka një dekadë që keni ikur o djem Kosove,

E qosh më qosh trojeve po iu shkoni të gjithë,

Aty ku mijra vjet u fol shqip e buk shqiptarisht u shtrua,

Kuvend të gjatë me burrat e dheut kemi për ditë.

Ka një dekadë që qiejve shqiptarë djem Kosove,

E gjithë shtëpitë e shqiponjave, bujtina i bëtë me radhë,

Bujtinarët e qindvjetëve të fundit aty presin,

E trimëritë nëpër mbrëmje rrëfeni me radhë.

E si zogjtë e saj që shqipja ime me gjak e zemër,

Ushqim për të gjithë trimat mbrëmje bie,

A thue nuk u ngopët djem Kosove me bollëkun e këngëve,

Që ndonjë mëngjes të hidhni ca gjumë syve.

Se jetën tonë e kemi merak, këtë e dimë ne,

Për jetën tuaj nëpër qiej e male dhimbja nà zë,

Ka mote kur hasmi na i vrau gratë e fëmijët,

Qielli si një nanë e dhimbshme duart mbi sy i vë.

Se sytë e fëmijëve të djepit i deshët më shumë se sytë tuaj,

Këtë e dimë të gjithë ne të gjallët, që në idealin tuaj betohemi,

Po ama fëmijët ju kërkojnë, e lule duan të ju falin,

A thue dhe për këtë të na vini nuk doni?!

Se kullat bujare ngritë me vullnet të shekujve,

I duhet fort e në nderë gjaku e fisi i ruajtët ata,

E dimë dhe këtë ju trëndafilat e kopështit të lirisë,

Dilni në një cep të qiellit dhe ne juve me u pa.

Apo i beso zënit tonë të dridhur Besim Ndreca,

Apo akoma për me e pa Kosovën e lirë je i lëndua,

Të betohemi në betimin tënd prej burri e besëtari,

Na beso, Kosova ashtë “mbytë” në dritë e asht çlirue…

T’i kemi mbledhë shokët shpërndarë në male fusha e zalle,

T’i kemi mbledhë plagët e tyne në beteja lanë,

T’i kemi mbledhë amanetet, andërrat, relikte,

N’baladën e dhimbshme të lirisë, po ua ruajnë zanë.

/www.QendraPress.com/