Çaste poetike me poeten;- Sanie Tushi RROKAJ

FUQIA ËSHTË SI GURI.

————————————

Në udhët e arta kërkoi veten

Kërkoi gjurmët ku i kam lënë

nëpër heshtjen time nëpër sfidat e jetës

ku durimi ndërronte

udhë .

Kërkoja nëpër skutat e fshehta

aty ku urkalim s”kish gjëkund

aty ku forca më linëdëte të ecja përpara

në muzgjet e errët ku humbiste ç”do gjurmë.

Më rilindnin ëndërrat nëpër dallgët e detit

kur shikoja lartë në horizont

përshpërisja nëpër hapsira

ku gjëja paqen e qetsisë

kur bisedoja me zoqtë.

Nuk e humbisja drejtimin edhe kur errësira mbulonte ëndërrat

hyja në hapsirën time plot energji

flisja me pemët e larta që çonin gjelbërim

aty ku mali më udhëzonte

jeta më jepte vërtetësi.

Gjithmonë në jetë kam patur një motiv ëndërrat i mbaja pranë realitetit

ëndërrimtar në një jetë të vështirë

mbaja fenerin ndezur në duart e mia

jetës ti mirja sigurinë.

Fuqia e çmuar është si guri

shoqëruar me buzëqeshje dhe lumturi

shtatë ngjyrat e bukura të ylberit

më erdhën me uratën e bukur plot mirësi .

Nuk e harrova rrugën time të kthimit

nëpër shikim të kthjellët në largësi

në buzën time belbëzoja me cicëromat e zogjëve

me shkumët e detit buzëqeshja me dashuri .

Këto ishin hapat e mia që zëmrës mi flasin

këtu jam sot e mot me ty

sa herë kishja frikën nëpër udhët me hije

më lindte pranverë në shpirtin tim.

/QendraPress/