Çaste poetike me poeten;-Valbona HOTI

Një ditë nga jeta

————————————

Ngrihem me hapat e mëngjesit të heshtur,

diku një zog këndon, diku një mendim më ndjek.

Dielli ngjitet ngadalë mbi çatitë e fshatit,

dhe unë ndjej se çdo frymë është një histori e padëgjuar.

Udhëtimi i ditës nis me zhurmën e botës,

por brenda meje çdo çast ka peshën e tij.

Një buzëqeshje e rastësishme më ngroh shpirtin,

një fjalë e thënë lehtë mund të lërë gjurmë të thella.

Në rrugët e zakonshme kërkoj kuptimin,

në fytyrat e të tjerëve gjej copëza të vetes.

Çdo kafe, çdo rrjedhë e kohës,

është si një kujtim që ndriçon errësirën e brendshme.

Kur nata vjen me qetësinë e saj,

yjet flasin në heshtje dhe unë kuptoj:

çdo ditë, madje edhe e zakonshmja,

është një dhuratë, një shans për të ndjerë,

 për të jetuar e për të treguar vetveten .

/QendraPress/