Çaste poetike me poeten;-Valbona Pasha KORDHA

Hijet që s’ndërrojnë vend

———————————-

Edhe kur rrëzuam altarët,

kur e gdhendëm heshtjen në gur,

hyjnitë nuk vdiqën.

U tretën në dritë,

u bënë shije mbi muret e lashta,

zëra që s’kanë më gojë,

por që flasin në erë.

Toka, kjo që s’di të ankohet,

i ndien akoma hapat e tyre.

Në mëngjesin e parë të gushtit,

kur dielli ngrihet si kujtim i ndritshëm,

ajri mban një rrahje që s’është e jona.

Diku në kodër, një fytyrë kalon

as mish, as re,

por prani që e njeh emrin tënd

para se ta thuash.

Ato që humbën, s’janë më larg.

Janë këtu,

tek mënyra si një pemë e vetmuar

pranon hijen e saj

pa u dridhur.

/QendraPress/