Çaste poetike me poeten; Valbona R.HADRI

Drithërimë

—————————-

Kur drithërimat e shpirtit të pushojnë,

menjëherë, rruga humbet në terr.

Njëmijë pyetja fillojnë të të marrin frymën.

Ndërsa ti mundohesh më kot

të zgjidhësh enigmën.

Ato mbulojnë gjithë pamjet e bukura

që ke parë më parë.

Dhe trupi ka ftohtë,

Ftohtë si në janar.

Është një i ftohtë që t’i djeg

 gjithë dilemat dhe heshtjet.

Qe s’pyet për të ngrohtit apo veshjet

Megjithatë kjo është e përkohshme gjithmonë.

Sepse me pas një dritë e vogël ndriçon.

Shpirti s’dorëzohet nga dhimbja e pambaruar

Vullneti nxjerr kokë dhe dëshirën për të jetuar.

Shpirti mbledh forcë të tregoj që është gjallë,

duke vizatuar në terr një mbrëmje të bardhë.

/www.QendraPress.com/