Çaste poetike me poeten;- Valbona R.HADRI

Eja

( kushtuar zonjëz D. e cila me sy blu të

përlotur qëndronte në një shtëpi pleqësh)

————————————–

Eja biri im , të të puth në ballë

Në këtë shtëpi me çati malli,

Pa orë buzëqeshjesh,

pa kalendar.

Këtu njerëzit s’flasin, s’ëndërrojnë,

Këtu njerëzit psherëtijnë dhe lotojnë.

Eja biri im, sa jam ende gjallë

Dhe kam ende pak forcë

Të jetoj me ca copëza të kujtimeve të vjetra.

Dua të eci,

Të ndiej tokën nën këmbë,

Kanë kaluar muaj, vite të tëra

Më mungojnë udhëtimet pranë teje.

Më mungon aroma jote.

Një të shtunë, të lutem,

ftoje nënën për kafe.

Ose dërgomë një shportë me

lule të freskëta qershie.

Mos më fol për trishtime,

As për takime të shtyra,

As për trenat e zbrazur të

netëve pa gjumë.

Këtu orët e botës

Prej kohësh janë ndryshkur,

Dhe rojet e vjetër kanë rënë në heshtje.

Eja biri im,

Dhe mos harro

Kur të vish tek unë,

Mos i rrudh mendimet,

As flokët e shkapërderdhura nga era.

Mos u mundo t’i krehësh,

Se zemra ime i kreh me duar e drithërime.

Kur të vish, bëj sikur gjithçka është si dikur,

Si kur kopshti kur mbushej me zëra fëmijësh,

Si kur dielli kur na zgjaste duart mbi dritare.

Eja biri im,

Se edhe në heshtje, nën hijen e mallit,

Ti je drita që s’më shuhet kurrë.

/QendraPress/