Çaste poetike me poeten;-Vilma NIKA

Nuk paska më!

————————–

Nga t’gjithë që më duan mora këshilla

ma shtruan jetën me shumë ngjyra.

S’më thanë a ndoshta e harruan,

për qeniet njerëz me dy fytyra!

Kur bota është kaq e bukur

shëndet e jetë dhe s’do asgjë,

Por paska më… në të padukur,

me helm e vrer e paska më…

Kur vitet numëroj si ikën

i mbledh në gjoks dhe i ofshoj.

Nëpër urbanë që panë e pritën

thirrja e shurdhër ti ndalojë.

Ndaj dhe sa rrugë kam për të shkelur

nuk dua unë të flas e ligj.

Por dorë e shtrirë më ka djegur,

të qahem më,me disa miq!

^/QendraPress/