Çaste poetike me poeten;-Vjollca ELEZI

MALL FEMIJERIE

————————

Sa me merr malli ndonjëherë për gjera edhe pa shumë rendësi.

Tek mblidhja xixëllonja kur isha fëmijë e si kam pare me tani.

Kur vrapoja neper lagje me bukën me sheqer.

Kur me shkëlqenin sytë sa herë ne qiell ndriçonte një ylber.

Kur shoqja ime s’kishte bukë te hante me te e ndaja se lija te qante..

Kur aeroplanit ja bënim me dore sa kishim dëshirë te uleshe ne oborr.

Te fluturonin ne hapësire te kapnin qiellin me dore.

Kam mall për duart e nenës te bëra me brumë.

kur ja puthja fort sa e lumtur ndihesha unë.

Kur na blinte ndonjëherë ndonjë gurabije

 na dukeshin sytë e nenës si dritë perëndie.

Kur na lante te gjithëve ne govate

çaste aq te bukura sa shumë ndjej mall.

Na i thante rrobat na i andronte me dore

 eh sa është munduar nena e gjore.

Kur vinte mbrëmja dhe binte qetësia

 dilte nena na thërriste te avllia

Hajdeni zemrat e nenës se u be shumë

vone po kurrë nuk kishte frik se dikush na shqetëson.

Sot kohet shumë ndryshuan fëmijët e

fëmijëve me ajfon ne duar.

Tani ska me si përpara me orar te

reduktuar tani prindërit kanë përparuar

Ska me përralla te bukura te treguara me dashuri

Tani ajfoni shok për çdo fëmijë

Eh sa mall kam për fëmijërinë time

Te bukur te thjeshte e plot ëndërrime.

Ne shpirt un kam mbetur shumë fëmijë

se prindërit me rriten me dritë e dashuri..

/QendraPress/